Filmy nóż, kobieta protagonistka

Po tragicznej śmierci męża Harper (Jessie Buckley) wyjeżdża na samotne wakacje do przepięknej angielskiej posiadłości, gdzie ma nadzieję pozbyć się prześladujących ją wspomnień. Jednak ktoś lub coś z okolicznych lasów nie daje jej spokoju. Narastający niepokój młodej kobiety zaczyna przeradzać się w prawdziwy koszmar, który wypełnią jej najbardziej przerażające wspomnienia i lęki.

Dwadzieścia pięć lat po serii brutalnych zdarzeń, które wstrząsnęły mieszkańcami Woodsboro, kolejny zabójca nakłada otoczoną złą legendą maskę Ghostface. Mnożą się okrutne ataki na grupę nastolatków. Tajemnice z mrocznej przeszłości miasta zostają wskrzeszone.

Leena Klammer organizuje błyskotliwą ucieczkę z estońskiego zakładu psychiatrycznego i udaje się do Ameryki, podszywając się pod zaginioną córkę bogatej rodziny. Jednak nowe życie Leeny jako "Esther" niesie ze sobą nieoczekiwane komplikacje i stawia ją w obliczu matki, która za wszelką cenę chce chronić swoją rodzinę.

Młoda kobieta z szanowanej i bogatej rodziny została zamordowana. Jej ciało zostało znalezione na uboczu miasta, w pobliżu farmy Rose (Simone Signoret). Kobieta mieszka tam z dwójką dorosłych synów. Rose jest kobietą serdeczną, ale zarazem apodyktyczną, a gospodarstwo prowadzi w sposób dość władczy. Sprawę prowadzi inspektor Larcher (Alain Delon), i podejrzewa że któryś z mężczyzn jest w to zamieszany. Jednak obaj podczas zabójstwa byli poza domem. Między detektywem a matką chłopców, dochodzi do spięcia, jednak po czasie wzrasta wzajemny szacunek i zrozumienie. Czy jeden z synów kobiety po zwykły morderca?

Fantasmagoryczna podróż przez umysł młodej kobiety rozpoczynającej dorosłe życie w czasie pandemii. Zamknięta w swoim pokoju, zawieszona między skrajną nudą a ulgą, jaką daje jej ucieczka przed ocenami innych, zanurza się w świat fantazji. W przerwach między rozmyślaniami i rozmowami z koleżankami na zoomie dziewczyna śledzi losy influencerki o imieniu Patricia Coma albo reżyseruje własne telenowele z udziałem Barbie i Kena w domku dla lalek. Apatię bohaterki przerywają ataki niezdrowego zainteresowania postaciami seryjnych morderców. Czasem też zapada w sen – „strefę marzeń”, w której spotyka cienie swoich wymyślonych przyjaciół. Hybrydowy esej, który Bertrand Bonello (O wojnie, 8. NH; Nocturama, 17. NH; Zombi Child, 19. NH) zadedykował swojej 18-letniej córce, nie jest filmem o lockdownie, lecz mapą myśli i emocji reprezentantki pokolenia Z. Wykorzystując rozmaite formy wizualne, francuski reżyser eksploruje jej świat wewnętrzny, zbudowany na specyficznym rodzaju wrażliwości rozpiętej między delikatnością, wycofaniem a czarnym humorem. Tajemniczy, poetycki film, sięgający głęboko w podświadomość, Bonello rozpoczyna przestrogą Gilles'a Deleuze'a: Nigdy nie wchodź w sen innej osoby, to może być niebezpieczne, nawet jeśli jest nią miła młoda dziewczyna.